Geç zamanların geç kalmışlıklarında yorgun düşmüş yüreğim, çaresiz üzerime düşmüş gölgenin geçmesini bekliyor.

Artık karanlıkta el yordamıyla bile yürüyemiyorum.

İlahi vuslatı bir kez daha özlerken tüm hayatı balçıkla sıvadık.

Tüm gizemi kayboldu baharın.

Yüzüstü kapaklandığım balçıktan doğrulmaya bir çabam bile yok.
Hiç kimseye ait değilim.

Ve hiç kimse, hiçbir hayat, hiçbir bahar ve hiçbir umut bana ait değil...